سلطان جاده نشریه اختصاصی کامیون
در مطلب گذشته چرخه حمل بار و معایب آن به طور اجمالی مورد بررسی قرار گرفت، در این مطلب به یکی دیگر از معایب چرخه خود راننده اشاره خواهیم کرد. همان‌طور که گفتیم به دلیل وجود سالن اعلان بار دیگر توجیه اقتصادی برای شرکت های حمل و نقل جهت سرمایه‌گذاری در بسیاری از بخش‌های حمل بار وجود ندارد و طبیعتاً سایر بخش‌ها یا اساساً رها می‌شوند و یا اینکه توسط گروه‌های غیرحرفه ای اداره می شوند.
یکی از این بخش‌ها بارانداز است که در زبان انگلیسی از آن به عنوان Loading Dock یا Loading Bay نام می برند، اگر دقت کرده باشید اکثر تریلی های ایرانی برای تخلیه بار به معابر درون شهری مراجعه می‌کنند و عموما نیز در فضایی به شدت غیرمعمول مجبور به تخلیه بار هستند. زمینه بروز این اتفاق عدم کنترل و نظارت شرکت حمل و نقل به فرایند بارگیری و تخلیه است که دلایل آن در مطالب گذشته اشاره شد.
در شرایط طبیعی و زمانی که شرکت های حمل و نقل فضایی برای فعالیت داشته باشند باراندازها به دو شکل راه اندازی می شوند، نخست در مکان هایی که بار عمده و دائمی برای یک شرکت وجود دارد و شرکت راسا اقدام به تاسیس و ایجاد بارانداز می کند. اما در مکان هایی که بار عمده و دائمی وجود ندارد ( خرده بار ) بخش خصوصی آن منطقه بارانداز را راه اندازی میکند و آن را به شرکت های متعدد برای دوره های مختلف اجاره می دهد.
از مزایای بارانداز فاصله داشتن آن از معابر درون شهری است و کامیون بدون اینکه نیاز باشد به درون شهر مراجعه کند بار را در فضایی استاندارد و بدون هیچ گونه مزاحمتی تخلیه میکند و بار توسط کامیونت یا وانت به مقاصد درون شهری حمل می شود. همچنین وجود بارانداز راننده کامیون را از فضای پر استرس ترافیک شهری، فضاهای تنگ و غیراستاندارد و بوق های ممتد رانندگان سواری نجات می دهد.
مطالب مرتبط
